15. Numer zastrzeżony
Pod numerem dwieście trzy Gdzieś na górze, w naszej kamienicy Mieszka gość, którego dotąd nie widział nikt Lecz za to czasem każdy go słyszy Jest dyskretny i ma gest Ludzie mówią też, że sporo może Choć niektórzy czasem wątpią, czy w ogóle jest Lecz, mój Boże, któż to wie Ref. Czasem z rana do mnie dzwoni Więc ja grzecznie: tu Antoni I pytam, czy ma wobec mnie jakiś plan A on mi mówi: mam…. Zatem pytam, czy w zarysie Przyjrzeć mu pozwoli mi się Szczegółów zechce parę zdradzić w tej grze On na to – czemu nie…. Więc po pierwsze – mało mieć Zawsze być gotowym do podróży Rano wstawać, przed zachodem pochwalić dzień Bo drugi raz się nie powtórzy A ponadto kochać świat I talentu nie roztrwonić iskry Więcej dawać niż dostajesz, a dojrzysz jak Znajdziesz wymarzony ład Ref. A poza tym – mieć złudzenia Bo to punkt widzenia zmienia I raczej we dwoje, niźli sam Większą frajdę będziesz miał Czasem chciałbym sam zadzwonić Ale numer zastrzeżony A poza tym w końcu – sporo już wiem Więc dziękuję, Panie B. << wróć do spisu utworów