Recenzja płyty „w moim przedostatnim domu” Antoniego Murackiego i Piotra Golli

„Kiedy jeden z najważniejszych dziś (od lat!) śpiewających poetów wydaje nową płytę, należy się jej szczególna uwaga. Bo też Antoni Muracki z równym pietyzmem podchodzi do słownego przekazu swych piosenek, jak też do ich wartości muzycznych – i wykonawczych. Wszystkie elementy składające się na tę ważną opowieść, są tu szczegółowo dopracowane. Tym razem Murackiemu (słowa, gitary, śpiew) towarzyszy, grając na fortepianie, ale też śpiewając, kompozytor repertuaru Piotr Golla. Do tego świetnie znany sympatykom piosenki poetyckiej Robert Kuśmierski na akordeonie, a w dwóch utworach jeszcze śpiewające gościnnie Aleksandra Drzewiecka i Dominika Świątek.

 

Piękna to płyta, wielobarwna i o różnych nastrojach. Dominujący nurt stanowią tu mądre, refleksyjne pieśni o naszym tu i teraz – albo o tu i teraz doświadczonego poety. O świecie widzianym z jego perspektywy. Śpiewa on także gorzko o naszej rzeczywistości – również tej politycznej, „o ciemnych rycerzach nocnej zmiany”, na szczęście minionej już władzy. Są i piosenki lżejsze jak: Na sześćdziesiątkę mojej żony, Kapuśniaczek (przywodzący na myśl, siłą gastronomicznych skojarzeń, słynny Żurek Młynarskiego) czy Scena zazdrości – wyborny pastisz nurtu typu criminal tango. Są jednak i poruszające piosenki, jak odwołująca się do dramatu ukraińskiej wojny Dziecięce zabawki. I wiele jeszcze innych emocji: zmiennych jak życie, niedopowiedzianych czasami, ale wartych wielokrotnego przesłuchania. Kolejna świetna płyta Pana Antoniego i jego przyjaciół.”